Son zamanlarda “kültürlü insan” ifadesini sık sık duyar olduk.
Peki gerçekten ne kadar kültürlüyüz?
Kimi zaman bilgiyi kültürle, diploması olanı da olgun insanla karıştırıyoruz.
Oysa kültür; sadece kitaplardan, derslerden ya da alınan diplomalardan ibaret değildir.
Gerçek kültür, insanın hayata bakışında, davranışlarında ve başkalarına karşı tutumundadır.
Kültürlü olmak; üniversite bitirmekle, unvanla, makamla ya da parayla ölçülecek bir konu değildir.
Bugün toplumda çoğu zaman eğitimle kültürü birbirine karıştırıyoruz. Oysa bilgi, kültürün sadece bir parçasıdır; insanı olgunlaştıran şey ise bilgiyi nasıl taşıdığın, nasıl davrandığın, yani insan olma biçimindir.
Kimi insanlar vardır; yüksek lisanslar, diplomalar, önemli görevler peşinde koşar ama insan ilişkilerinde nezaketten uzaktır. Bir başka kişi vardır; belki hiç üniversiteye gitmemiştir ama konuşması, davranışı, görgüsüyle etrafına ışık saçar.
İşte kültür budur: İnsana değer vermektir, empati kurabilmektir, saygıyı içselleştirmektir.
Kültür; görgüdür, saygıdır, vizyondur, edeptir, olgunluktur. Nerede, nasıl davranacağını bilmektir.
Ne kadar okursan oku, bilgine yakışır şekilde davranmıyorsan, aslında cahilsin demektir.
Gerçek kültür; kitaplardan çok, hayata karşı tutumumuzda gizlidir.
Birine “lütfen” diyebilmektir, birini dinlerken sözünü kesmemektir, farklı düşüneni düşman değil, insan olarak görebilmektir.
Toplum olarak bazen bilgiye değil, gösterişe değer verir olduk. Oysa kültür; gösterişte değil, tevazudadır.
Bir insanın kültürünü diplomasına bakarak değil, trafikte, sofrada, sokakta, çocuklara ve yaşlılara karşı tutumunda anlayabilirsiniz.
Kültürlü insan; başkasını küçültmeden büyüyen, her durumda kendine yakışanı yapan insandır.
Unutmayalım, gerçek medeniyet; bilgiyle değil, insanlıkla başlar.
Bir gün hepimiz aynı gerçeği fark edeceğiz:
Okumak, öğrenmek, çalışmak elbette kıymetlidir; ama asıl önemli olan, öğrendiklerimizi insan olma bilinciyle harmanlayabilmektir.
İşte o zaman kültür, sadece zihnimizde değil, kalbimizde de yer eder.
