“Mavi, bir renkten daha fazlası bence.
Sonu olmayan bir gökyüzü, umut dolu bir deniz..”
Cemal Süreya
Mavi gibi olsa her şey. Mavi kadar temiz, mavi kadar içten, mavi kadar sıcak… Mavi huzurdur. Bazı sabahların ve umudun rengidir mavi. Güçlü hislerle hemhal olup onu yazıya dökebilmek, gülebilmek, sevinçten ağlayabilmek mesela.. Sevgiliye duyulan özlem, hasretle yazılan mektuplar.. Bazı gözler, sesler ve dokunuşlar hep mavi. Şarkılardaki nağmelerin kalbe işleyişi, çocukların sesi, gülüşü, neşesi bile mavi.. Kendi vatanında nefes alabilmek ve gözlerini huzur içinde kapayabilmek. Cennete giden yol… Okyanuslar, denizler, göller mavi.. Nehirlerin çağlayışındaki delişmenlik ve gürül gürül akan bir şelalenin akışına teslimiyet hali.. Bir martının kanat çırpışına dikkat kesilirken balıkçı oltasının çengelinden kurtulan balığın su dolu kovaya düşüşü.. Kana kana içilen suyun tadı.. Yağmurdan sonra çıkan toprak kokusunu iliklerine kadar hissederken gökyüzünde aniden beliren gökkuşağı en çok mavidir. Siyah gecelerden sabahlara kavuşmak mesela. Evrenin sonsuzluğunu düşlemek. Hayaller, rüyalar ve bazı ilahi esintiler… Anne karnında başlayan kalp atışları ve bazı yaş alışlar… Anı yaşarken geleceğe umutla bakabilmek. Kitaplarla buluşup o dünyada astral bir seyahate çıkabilmek dahi mavi. Şiirin bir rengi olsaydı mavi olurdu, demişler.
Turgut Uyar Mavi Tangosu’nda;
“Ben seni kaç yıl sevdim/Aya kattım ve sevdim/Yalnızdım çok yalnızdım/Ay başka mavi başka” der.
Tanpınar; “Ne İçindeyim Zamanın” şiirinde;
“Kökü bende bir sarmaşık/ Olmuş dünya sezmekteyim./ Mavi, masmavi bir ışık/ Ortasında yüzmekteyim.”
Ve Yahya Kemal “Deniz Türküsü” şiirinde ekler;
“Çıktığın yolda, bugün, yelken açık, yapyalnız/Gözlerin arkaya çevrilmeyerek, pervâsız/Yürü! Hür maviliğin bittiği son hadde kadar!/İnsan, âlemde hayâl ettiği müddetçe yaşar.”
Son dokunuşu “Gün Olur”şiiriyle Orhan Veli yapar.
“Gün olur, alır başımı giderim/Denizden yeni çıkmış ağların kokusunda/Şu ada senin, bu ada benim/Yelkovan kuşlarının peşi sıra.
Dünyalar vardır, düşünemezsiniz/Çiçekler gürültüyle açar/Gürültüyle çıkar duman topraktan/Hele martılar, hele martılar/Her bir tüyünde ayrı bir telaş!
Gün olur, başıma kadar mavi;
Gün olur, başıma kadar güneş;
Gün olur, deli gibi...”
