Yıl Biterken, İnsanlığa Bir Dilek

Bir yıl daha bitiyor…
Takvim yaprakları sessizce düşerken, geride bıraktıklarımızın sesi hâlâ kulaklarımızda. Son yıllar; savaşlarla, kayıplarla, hastalıklarla, depremlerle ve hiç dinmeyen acılarla geçti. Bazen bireysel hayatlarımızda, bazen dünyanın bir başka köşesinde yaşanan felaketlerde aynı duyguda buluştuk: Yorgunluk ve hüzün.
2025’i uğurlarken, insan ister istemez şunu soruyor:
Bu kadar acıdan sonra daha merhametli bir dünya mümkün mü?
Ben inanıyorum ki mümkün.
Ama bunun yolu; teknolojiden, siyasetten ya da büyük sözlerden değil, insanın insana bakışını değiştirmesinden geçiyor.
2026’ya girerken en büyük temennim şudur:
İnsanlar; kimliğine, diline, inancına bakmadan önce insan olmayı hatırlasın.
Çocukların ölmediği, kadınların savaşların yükünü taşımadığı, masumların hedef olmadığı bir dünya hayal edelim. Filistin’de ya da dünyanın herhangi bir yerinde yaşanan bir acı, yalnızca oranın değil, hepimizin acısı olsun. Çünkü merhamet yoksa, insanlık eksiktir.
Yeni yılda;
silahların sustuğu,
vicdanların konuştuğu,
gücün değil adaletin kazandığı bir dünya diliyorum.
Bu temenniler yalnızca insanlar için değil…
Sessiz dostlarımız olan hayvanlar için de bir dileğimiz var. Onlar konuşamaz ama acıyı hisseder. Yeni yılda sokakta, doğada, yaşamın her alanında hayvanlara karşı daha şefkatli, daha koruyucu bir insanlık diliyorum. Bir toplumun merhamet seviyesi, en çok da kendini savunamayanlara nasıl davrandığıyla ölçülür.
2026;
umutların yeniden filizlendiği,
insanların birbirine korkuyla değil anlayışla yaklaştığı,
çocukların güldüğü,
insanların sevdikleriyle huzur içinde yaşadığı bir yıl olsun.
Ve belki de en önemlisi…
Yeni yılda herkes, gücünün yettiği kadar iyilik yapsın.
Bazen bir söz, bazen bir duruş, bazen de sadece susup anlamak; dünyayı değiştirmeye yeter.
Yılı böyle bitirelim.
Daha az öfke, daha çok vicdanla…
Yeni yıl, tüm insanlığa umut olsun.